Over het geluk, in sprookjesland te leven
Alles is relatief.

Wanneer men onze overgrootouders een wereld zou kunnen beschrijven, die net zoals de wereld is waarin wij nu leven, dan zouden ze daar volkomen niets van begrijpen

's Morgens worden wij, wanneer wij willen, gewekt met muziek.
In de winter is de verwarming - wat is dat? - al aan.
Met één druk op de knop gaat de koffieautomaat aan - met echte koffiebonen a.u.b.
Uit een ronde knop in de badkamer sprankelt warm water.
De was, die wij gisterenavond nog vuil in het wasmachine gestopt hebben, werpen wij nu schoon in de droogtrommel.
Op de radio komen stipt om zeven uur, de nieuwsberichten.
Naar het werk rijden wij in een soort blikken doos, die op onze kommando's reageert, of in een nog grotere blikken doos, die ons volgens het spoorboekje brengt, waarheen wij wensen.
Ongeveer acht uren later gaat het op dezelfde manier weer terug.
Dan blijft er ons nog tijd over voor vrijetijdsbesteding - of verveling - zoals wij willen, voor wij het ons gemakkelijk maken in onze TV-zetel waar wij ons naar behoefte kunnen laten amuseren, vormen of informeren.
En natuurlijk het eten. wij kunnen zelf iets koken, snel of uitvoerig, in een restaurant iets gebruiken, of iets laten bezorgen door de pizzaman.

Onze overgrootouders hadden het voor fiktie gehouden.
Als men dan onze overgrootouders er nog bij moet vertellen, dat in dit paradijs mensen leven, die altijd mopperen, zouden ze ons niet geloven.

Als men hen dan nog zou zeggen, dat niet alleen die mensen mopperen, die niet in het genot van het vertelde leven, maar ook zij, voor wie deze stijl van leven dagelijkse kost is, zouden ze het echt voor een sprookje houden.

Wat zijn wij toch voor mensen, die midden in sprookjesland leven maar het niet als zodanig herkennen en het niet erkennen?

Er zijn honderden organisaties, die ons wijsmaken, dat de manier waarop wij thans leven niet de juiste is.
Zij verklaren ons:

Wij zouden dit of dat moeten geloven.
Wij zouden dit of dat moeten kopen
Wij zouden dit of dat moeten doen of laten.

De "vrolijke atheïsten" willen een groepering zijn, die ons laat zien, hoe goed het ons gaat. Wij moeten ons alleen van de illusie bevrijden, "dat meer bezit synoniem is met meer geluk".
En dat "meer macht synoniem staat voor meer tevredenheid".

De "vrolijke atheïsten" willen zo vermetel zijn te beweren, het geluk ligt niet in de "opzienbarende gebeurtenissen", maar in de kleine dagelijkse dingen. We moeten ze alleen nog leren te herkennen.

terug naar

Inhoud