Over de vooruitstrevende gehoorzaamheid
De vrijheid, die ik bedoel.

Hij: "Wil je vanavond naar de bioscoop?"
Zij: "Ik weet het niet, jij?"
Hij: "Kom, laat ons gaan, jij wil toch ook, of niet?"

Zij: "Wat wil je zondag eten?"
Hij: "Wat eet jij eens graag?"
Zij: "Mij is het gelijk, ik eet alles."

Hij: "Wil je nog blijven?"
Zij: "Wat denk jij?"
Hij: "Ik weet het niet, zullen we maar gaan?"

Op deze manier of ongeveer zo worden dagelijks duizenden dialogen gevoerd.

"Vanavond kan ik niet komen, ik moet overwerken."
"Ik moet noch snel die dozen naar de kelder brengen, de baas ziet het niet graag als ze hier staan."
"Die broek trek ik niet aan, daar kan ik niet mee over straat lopen."
"Met hem kan ik niet omgaan, dat begrijpt bij ons in de wijk niemand."

Op het eerste gezicht lijkt het er op, alsof iedereen zijn eigen belang ondergeschikt maakt aan die van zijn partner, werkgever, buren of zijn omgeving.

Maar alleen op het eerste gezicht.

Ik doe niet, wat ik goed vindt, ik doe zelfs niet wat anderen goed vinden, maar ik doe dat, waarvan ik denk, dat andere het goed zullen vinden.

De pijnlijkste manier van onderwerping.
De pijnlijkste methode, de verantwoordelijkheid van je af te schuiven, want iets anders is het toch niet.
Daarbij behaagt het je partner, werkgever, je buren of je omgeving meestal niet.
Er zingen er veel in hetzelfde koor, maar niemand toont oprecht, wat zijn / haar goedkeuring heeft.
Wie het wel aandurft om voor zichzelf te denken, zal merken dat vele anderen dat misschien ook doen, maar er vanuit valse gronden niet voor uit durven komen.

Man / vrouw "zwoegt" jarenlang voor zijn / haar partner (die het niet ter kennis neemt) en staat verwonderd te kijken, als ze haar / hem begint te haten.
Eigenlijk haat hij / zij zichzelf.
"Vrolijke atheïsten" zeggen in de regel wat ze denken. Zo weet iedereen waar hij aan toe is, zo heeft iedereen de gelegenheid zich op de ander in te stellen, in plaats van zich in wederzijdse vooruitstrevende gehoorzaamheid te wentelen. Dit voert meestal alleen maar tot frustratie en misnoegen, ver weg van tevredenheid geluk en levenskwaliteit.

terug naar

Inhoud